ปัญหาเกิดได้ในทุกช่วงวัย น้องๆ วัยนักเรียนก็เช่นเดียวกัน เป็นช่วงวัยที่กำลัง พัฒนาบุคลิกภาพของตัวเอง และการเป็นที่ยอมรับก็เป็นสิ่งสำคัญมากๆ สำหรับเขา ซึ่งในการเปลี่ยนแปลงนี้ขับเคลื่อนไปด้วยความรู้สึก ตามมาสู่ คำถามมากมาย เนื่องจากเป็นวัยกำลังถูกพัฒนาไปสู่ผู้ใหญ่ ทั้ง เรื่องสังคม การเรียน ครอบครัว ความรัก รวมถึงฮอร์โมน จึงไม่ได้เป็นเรื่อง ง่ายสำหรับพวกเขาเลย ดังนั้นวันนี้จึงเป็นโอกาสที่ดีที่ทีมนักเรียนอยาก แนะนำวิธีส่วนนึงที่เราได้ดูแลน้องๆ เมื่อพวกเขาเผชิญปัญหามาให้ครับ
1. รับฟังด้วยใจ โดยไม่ตัดสิน
อย่าลืมว่าสิ่งที่พวกเขาเจอเป็นประสบการณ์ใหม่สำหรับเขา ไม่ว่าในสายตาเราจะดูเป็นเรื่องเล็กหรือไม่(อาบน้ำร้อนมาก่อน) แต่สำหรับเขาถือ เป็นเรื่องใหญ่มาก ดังนั้นให้เราฟังเขาอย่างเข้าใจ ลองมองในมุมของเขา แม้เราอาจไม่เห็นด้วยก็ตาม แต่นี่เป็นโอกาสที่เขาจะเปิดประตูใจออก ถ้าเขาสัมผัสได้ว่าเราฟังอย่างเข้าใจ ไม่ตัดสิน เขาจะกล้าเล่าเรื่องของเขามากขึ้น
2. ตั้งคำถาม เพื่อช่วยให้เขาคิด
โดยปกติเราอยากแนะนำและสั่งสอน นั่นเพราะลึกๆ เรารักและเป็นห่วง จึงอยากช่วยโดยการคิดแทนเขาว่าต้องทำอะไร แต่วิธีนี้อาจไม่ได้ช่วยอย่างตรงจุด(ไม่ใช่จากมุมของเขา แต่เป็นมุมของเรา) อีกทั้งไม่ได้ช่วยฝึกให้เขามองเห็น และค้นหาทางออกด้วยตัวเองได้ ดังนั้นลองเปลี่ยนจากการสั่งสอนเป็นตั้งคำถามกลับไป เช่น มีมุมมอง ความคิด หรือรู้สึกอย่างไรต่อเรื่องนั้น อะไรเป็นแรงจูงใจให้เขาทำในตอนนั้น ถ้าย้อนกลับไปแก้ไข อยากจะทำหรือไม่ทำอะไร เป็นต้น คำถามเหล่านี้จะ ไม่เพียงแค่ช่วยให้เขาเห็นและตัดสินใจได้ด้วยตัวเองเท่านั้น แต่เป็นการช่วยให้ เราเข้าใจเขามากขึ้นด้วยเช่นกัน
3. ความลับ เป็นสิ่งสำคัญ
เรื่องที่เขากล้าเล่ากับเรา ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรต้องเก็บเป็นความลับ หากเรานำเรื่องของน้องไปเล่าให้คนอื่นฟังอาจทำให้เรื่องแย่ลง การที่น้องยอมเล่าบางเรื่องให้ฟัง แปลว่าเขาไว้ใจเราในระดับนึง ถ้าเราไม่สามารถเป็นที่ปลอดภัยในการเก็บความลับของเขา ความไว้วางใจที่มีจะหมดลงในที่สุด ดังนั้นรักษาไว้ให้มั่น ถ้าเรื่องนั้นเราเห็นว่าน้องควรต้องได้รับการช่วยผ่านผู้เชี่ยวชาญ เราควรคุยและขออนุญาตน้องก่อน โดยสื่อสารว่าจะเป็นประโยชน์กับตัวเขาเอง
สุดท้ายนี้ไม่ว่าเขาจะตอบสนองอย่างไร จะถูกใจเราหรือไม่ สิ่งที่เรา ทำได้คืออยู่เคียงข้าง อธิษฐานเผื่อ และไว้วางใจว่าเขาอยู่ในการดูแลของพระเจ้า และพระองค์ทรงมีเวลาและบทเรียนที่แต่ละคนต้องเรียนรู้ไม่เหมือนกัน ให้เราอดทน รอคอย และมีความหวังใจในตัวของเขาเสมอ
วิวรณ์ อังศิริกุลโชติ
สต๊าฟนักเรียน