เคยเป็นแค่คนร่วมค่าย แต่กลับมาเป็นผู้นำค่าย

สำหรับหนูเพื่อนคริสเตียนทุกคนเป็นกำลังใจในการทำค่ายครั้งนี้ และเพื่อนๆ พี่น้องทุกคนก็ยังเป็นแบบอย่างในการก้าวเดินในเส้นทางที่ไม่ง่ายแต่มีพระเจ้าเดินไปพร้อมกับพวกเรา

เมื่อประมาณ 4 ปีที่แล้ว หนูก็เป็นเด็กตัวเล็กๆ คนหนึ่งที่ก็มาโบสถ์ตามพ่อแม่ ซึ่งตอนนั้นหนูกำลังขึ้น ม.2 แม่เลยอยากให้มาค่าย นคท บอกตรงๆว่าตอนแรกหนูไม่อยากมาเลย ด้วยความที่ตอนนั้นไม่มีเพื่อนไป แถมค่ายยังนานมาก ไม่รู้ว่าถ้าไปแล้วจะต้องทำตัวยังไง แต่สุดท้ายพอได้ไปจริงๆ แล้วก็คิดกลับกัน ยอมรับเลยว่าระหว่างค่ายแอบร้องไห้ แต่ไม่ใช่เพราะอยากกลับบ้านนะคะ แต่อยากอยู่ค่ายนานกว่านี้ อยากใช้เวลากับเพื่อนให้นานกว่านี้ อาจเป็นเพราะความผูกพัน แถมการได้เรียนพระคัมภีร์กับเพื่อนทำให้เราสนุกมากขึ้นด้วย ไม่เบื่อเลยค่ะ

ตั้งแต่จุดเริ่มต้นการมาค่าย นคท ครั้งนั้นทำให้หนูชอบและติดใจ อยากมาค่าย นคท ทุกปี และจะรีบสมัครคนแรกๆเลยค่ะ เพราะกลัวเต็มแล้วไม่ได้ไป

พอผ่านไปหลายๆค่าย หนูก็ได้เห็นพี่ๆที่เป็น กกค. ในรุ่นต่างๆ ได้เห็นการทำค่ายและได้เห็นถึงความเข้มแข็งในการเดินกับพระเจ้า ไม่ว่าจะเป็นการเฝ้าเดี่ยว ความรู้พระคัมภีร์ที่หนักแน่นของพี่ๆ ทำให้เตือนใจหนูมาตลอดว่าให้เติบโตมากกว่านี้ ใช้เวลากับพระเจ้าให้มากกว่านี้

จนมาล่าสุด หนูได้ไปค่ายศึกษาพระคัมภีร์ Me ช่วงท้ายค่ายจะมีการรับสมัคร กกค. ซึ่งหนูก็ตัดสินใจลงสมัครแบบไม่ต้องคิดเยอะเลยค่ะ พอจบค่ายไป ก็มาประชุมกับทางพี่สต้าฟ นคทเรื่อยๆ ตอนแรกก็กลัว กลัวว่าจะทำไม่ได้และไม่มีกำลังใจเลยค่ะ แต่พอนึกถึงภาพตอนที่ค่ายสำเร็จและเห็นทุกคนในค่ายมีความสุขไปพร้อมกัน หนูก็มีกำลังขึ้นมา และอยากที่จะรีบทำค่ายออกมาให้ดีที่สุด

ซึ่งระหว่างทำค่ายก็ได้ใช้เวลากับเพื่อนๆ กกค. ด้วยกัน ซึ่งมีหลายคน ต่างโรงเรียน ต่างคริสตจักร ทำให้เราเห็นมุมมองต่างๆ ของกันและกัน ได้หนุนใจกัน ได้แลกเปลี่ยนความคิดซึ่งกันและกัน ซึ่งช่วงเวลาเหล่านี้ทำให้หนูได้เติบโตขึ้นในเส้นทางที่พระเจ้าทรงจัดเตรียมไว้

ทุกเส้นทางในชีวิตของเรา หนูเชื่อเสมอว่า พระเจ้าทรงมีแผนการที่ดีที่เตรียมไว้สำหรับเรา และพระองค์จะทรงเดินไปพร้อมกับเราในทุกๆ เส้นทาง

นางสาวพลอยชมพู ประดิษฐ์กุล(กุ๊กกรู) ม.5 โรงเรียนสมุทรสาครบูรณะ